“Eski bir Çin öyküsüne göre, bir zamanlar bir Çin soylusu, zamanın en ileri bilim adamlarından olarak kabul edilen üç kardeş otacıdan en gencine, aralarından en üstün olanın kim olduğunu sormuş.
Otacı cevap vermiş, “ En büyük ağabeyim, hastalıkların ruhunu görüp, daha sonra ortaya çıkmadan yok ettiği için, şöhreti evin dışına çıkmaz.”
“Ortanca kardeşim, hastalıkları ortaya çıktığı anda yok eder, bu nedenle onun şöhreti de yaşadığı mahallenin dışına çıkmaz.”
“Bana gelince, ben damarları açar, şuruplar hazırlar, masaj yaparım. Bu nedenle şöhretim her yere yayılır”
“Şimdi size sorarım hangimiz üstün” der…
Üstünlük aranmalı ama hangi üstünlük?! Şöhreti herkes ister ama hangi şöhreti!?
En büyük ağabeyin konumunda hareket edenlerin hakaret edildiği hor görüldüğü memleket de, ortanca kardeşin durumunda olanların ortalıkta kaldığı memleket de, en küçük kardeşin küçüklüğünün büyütüldüğü bir memleket de, memleketi üstünlükten bahsetmek ne kadar mümkündür ki?!
