Bizden korkanların, korkularından, korktuğumuz için, sen yerinde, sen geride durman lazım bizim çocuk.
Herkesin adamı olmak uğruna, kendi adamlığımızı unutmuşuz, sende kendini ve bizi unut bizim çocuk.
Umut dağıt bizim adımıza, öyle bir dağıt ki o umudu, sakın ha senin elinde hiç kalmasın o umut emi, bizim çocuk.
Özsün lafta, üvey durmalısın aynı çatıda, aynı safta, sana demesek de, sen dik durdukça ruhumuz senle utanmakta, bizim çocuk.
Dilimizde sevgi, kalp otağımızda sarsak, samimiyetsiz endişe, yürek davasızlıktan, koltuğumuz gibi titrek, elimizle sırtını sıvazlar, biz bilmeyiz zaten boş ver, ne cinnet hakkın, ne minnet hakkın, içine atmaktan, içine edilmiş, hah işte şimdi illet olmak hakkın.
Merhametimiz, bize merhamet etmeyenleredir, sana değil, bizim çocuk.
Şecaat, cesaret, bizde görülür ihanet. Arkamızda gölgemiz var, biz gölgemizden bile korkarız, bizi dürtendedir keramet, sende değil, bizim çocuk.
Sen devamlı vermekte olmalısın, almakta ne, o başkalarına. Kazık çaktık ya, hayıflanmalıyız her oluşumdan gelişimden, buradan aman bizi götürecek bir şeyler çıkmasın diye.
Sen, o aziz kutsal görevle, beklemekle görevlendirildin, ses çıkarma uslu, uslu bekle bizim çocuk.
Aman ha beklerken de dışa hissettirmeden de tekle, biz itina ile üzülür gibi yapar, bizde vururuz bir tekme, emi, bizim çocuk.
Karşıtlarımız alıp başını giderken, seninse başın kopmalıdır. Çünkü bizim başımız dik olmadığı için ufka açılan bakışlarımız yoktur.
Onlar bizim başımızı, bizde onlar ya affeder diye senin başını koparırız. Adam olmadan, oldurttuğumuz gibi gel, geleceksen adamlıktan kop da gel bizim çocuk.
Anla bizim davamız başkalarının onayında, yaranılmakta, yararlı olmakta değil, senin davansa kendinde, hissetmeye çalıştığın cemiyetinde.
E o zaman orda kal, kalırken buralara sarkma sakın, sakın gelme emi bizim çocuk.
Hadi durma akıt yaşını. Bize bırakmadan kendin kopart başını. Biz biliriz, yine sen düşersin düştüğümüzde düştüğümüzün derdine, sen hep bize bak, bakma sakın kendine, idrakine, inancına, siparişe tornaya gel.
Ama yine her şeye rağmen unutulur bizim çocuk, figanlara, izahlara rağmen.
Olur mu hiç bizim çocuk aldırmamalı, sizin gibi elin elinin elimize yüreğimize bulaşmasına.
Bizim çocukken kalır mı bizlik bizde acaba?
Siz yapmak istediklerinizin sizliğinde ya düşerseniz yine bizim çocuk’un eline?
İşte o zaman o bizim çocuk hangi çocuk olacak acaba?
BİZİM ÇOCUK…
