Türkiye çok sıkıntılı bir süreçten geçiyor. Bir taraftan Suriye, Libya, Irak ve Akdeniz gibi önemli sorunlarla boğuşurken, diğer taraftan da kendi içimizden çıkan hainlere karşı savaşmak zorunda kalıyor.
Gündem çok yoğun. Yazacak ve söyleyecek çok söz var, lakin bugün Kıbrıs’ı yazalım.
Menderes iktidarı ile birlikte tekrar gündemimize giren güzel ada Kıbrıs uğrunda Menderes neredeyse canını verecekti. Kıbrıs Devleti’ni kuran ve Türklerin bazı haklarını garantiye alan Londra Anlaşmasını imzalamak için hareket eden uçak düşmüş ve Başbakan yaralı olarak kurtulmuştu. 1959’da imzalanan Londra Anlaşması bağlamında Kıbrıs Cumhuriyeti 1960’da kurulmuş oldu.
Rum tarafının Türklere karşı silahlanması ve Türklere saldırılarının artması üzerine İnönü hükümeti Kıbrıs’a bir çıkarma yapma kararı alıyor. Bu süreçte ABD Başkanı Johnson bir mektup göndererek Türkiye’yi üstü kapalı olarak tehdit etmişti. Türkiye’nin böyle bir çatışmaya girmesi durumunda kendi silahlarını kullanmasına izin verilmeyeceği ve olası bir Rus saldırısında NATO’nun Türkiye’ye destek çıkmayacağını belirtiyordu. Bunun üzerine hükümet geri adım atmıştı ve İnönü: “Yeni bir dünya kurulur, Türkiye de içinde yerini alır” diyor.
1970’lere gelindiğinde Kıbrıslı Rumların artan şiddeti ve ülkeyi Yunanistan’a bağlama girişimi (ENOSİS) üzerine Türkiye rahmetlik Erbakan Hocanın bastırması ile Ecevit ile birlikte müdahale kararı alıyor ve adanın yaklaşık 36’sı kontrol altına alınıyor.
Bütün bu zor şartlara rağmen Türkiye soydaşlarını kurtarmak için şehitler verip, bedeller ödemiştir. Bu tarihten sonra Türkiye’ye ABD ambargo uygulamıştır.
1975’de Rauf Denktaş’ın liderliğinde Kıbrıs Türk Federe Devleti kurulmuştur.1983’te yine Rauf Denktaş önderliğinde KKTC kurulmuştur.
Kıbrıs Türk toplumu rahat yaşasın diye Mersin’den adaya içme suyu götürülmüştür. Her yıl yüklü miktarda ekonomik kaynak aktarımı ile Kıbrıs Türkünün refahı temin edilmeye çalışılmıştır.
Ve geldiğimiz bu noktada geriye dönüp nerede yanlış veya eksik yaptığımızı sorgulamamız gerekmektedir.
Bunca fedakârlık yaptığımız Kıbrıs’ın Cumhurbaşkanı İngiliz Guardian gazetesine verdiği mülakatta “Federal bir çatı altında yeniden birleşme olmazsa, Ankara tarafından yutulup de facto Türkiye ili haline gelebiliriz. Türkiye’ye bağlanma ihtimali ise korkunç” diyebiliyor ise vay halimize.
Efendim neymiş, yapılacak seçimlerde seçmenden daha fazla oy alabilmek için bunu söylemişmiş. Durum buysa, daha da vahim bir noktadayız demektir. Yani Türkiye’ye hakaret ve saldırı yapmak Kıbrıs Türkü için geçer akçe demek oluyor.
Çok yanlışlar yapıldı. Belli zorluklar göze alınarak Kıbrıs Türkiye’ye bağlanmalıydı. Bunu yapamıyorsanız, Anadolu’dan yüklü bir göç teşvik edilmeli ve adanın Türkiye ile bağı garantiye alınmalıydı.
Yapılan hatalardan biri de Kıbrıs’ta dini eğitimin gerektiği gibi verilmemiş olmasıdır. Türkün elinden İslam alındığında, ortaya kendi milletinden nefret eden mahluklar çıkıyor. Dini eğitim konusu üzerinde yeniden durulmalı.
Rahmetlik Rauf Denktaş son dönemlerinde adeta linç edilmek istendi. Adını Ergenekon dosyası ile ilişkilendirmek isteyenler oldu. Besle kargayı (Mustafa Akıncı), oysun gözünü.
26 Nisan’da KKTC’de yapılacak seçimlerde Denktaş çizgisinin seçilmesini sağlamak gerekiyor.
Bu işi uzatmaya gerek yoktur. Rusya nasıl ki Kırım’ı ilhak etti ise, biz de Kıbrıs’ı ilhak etmeliyiz.
