Eskiden aşklar gözler ile başlar gözler ile devam eder yada gözler ile biterdi.
Hiçbir şey bu kadar ortada pespaye ve paçoz değildi.
Her şeyin gözlerde başlayıp mana bulduğu dönemdi ve şair kalemi ile saman kağıda eğildi.
Gözleri dolu dolu oldu ve gözleri ile gönlünü, gözünü ömrünü dolduranı başladı yazmaya…
GÖZLERİNDİR…
Benim yangınım, beni yakan gözlerindir.
Benim depremim, beni yıkan gözlerindir.
İçlidir içim, sensizliğin sessizliğinde,
Benim cennetim bana bakan gözlerindir.
Benim hastalığım, görmediğim gözlerindir.
Benim alışkanlığım, hep beklediğim gözlerindir.
Sevda sağanağı bu ruhumu sırılsıklam eyleyen,
Benim ışığım, hep seyrettiğim gözlerindir.
Benim üstüne titrediğim, parem gözlerindir.
Benim sızısını hissettiğim, yarem gözlerindir.
Mecalim düşmüş, gül gibi narin gönlüne,
Benim benliğime nakş ettiğim, çarem gözlerindir.
Kalemimden kan damlatan, yazar gözlerindir.
Dünyamı yerinden oynatan, nazar gözlerindir.
Bakışlarındaki o rüzgarsı ifade iliklerimde,
İçimde bitmez tükenmez, taze bahar gözlerindir.
Yazdı ve gözleri kapandı şairin…
