Evin kapısını bin bir telaşla açmıştı.
-Nasıl da yemeği ateşte unuttum ben, yandı ortalık yandı, diye veryansın ederek kapıyı açtığı gibi bir hışımla mutfağa yöneldi.
Ve mutfakta hiçbir olağanüstü bir durum yoktu. Duman üst kattaki oğlunun odasından geliyordu. Yavaş adımlarla sinsice odaya doğruyu yöneldi ve kapıyı o fark edemeyecek şekilde hafif araladı ve baktı;
“Sigarayı izmariti ile içtirecek bir efkâr,
Ağustos ayının ortası;
Odayı saran duman,
Ve o türkü;
Pencereden kar geliyor…”
“Hiçbir şey demeden kapıyı tekrar kapatıp, dakikalarca öyle kaldı.
Ve ertesi gün;
“Çayı sırf dem içtirecek bir gam,
Ağustos ayının ortası;
Odayı basan ter ve o türkü;
Yazımı kışa çevirdin…”
Ve anne sonunda anladı;
“BU TERSLİKTE BİR ŞEY VAR”
