İçindekini sızdırır kabım.
Kabım kırık; içindeki sızar işte, sızım sızım.
Tozlar kalkarken yeryüzünden, sevgi yağar
gökten. Ben, kabımın kırıklarını çamurla
sıvarım; yağmuru ve tozu bulmuşken.
Ben sıvarım; kabım sızdırır içindekini sızım sızım.
Sordum.
Nemmam(koğucu) niçin taşırsın başkasının yükünü.
Baktın mı taşıdığın yükün içine? Kardeşinden aldın yükünü, sırtına sardın sımsıkı, nalsız koştun dörtnala. Ayakların kanadı, inatla koştun da benimkisi azim dedin; yılmadan taşıdın
yüklerini ama içine dönüp de bir bakmadın.
Çünkü senin görevin taşımaktı, bıkmaksızın.
Nuru sönmüş ateş, gülü solmuş diken var, yükün içinde ey Nemmam!
Yükün valizini,
çarşafını, zarfını beyaz gösterirler sana. Yükün dışı beyaz bir kefendir. Yük;
kefene kokusu veren bir cesettir, Nemmam. Sakın
beyazına bakıp, aldanma. Kokla.
Kırk kıbleli nemmam.
Kubbesi kırık, kırk kıbleli nemmam. Kardeşin sevgi dolu gönlünü uzattı da kapına kilit vurdun. Cımbızla
çektin, yağmur taşıyan meleklerinin kanatlarını. Kırık kubbenden nefret düştü başına, aldırmadın. Kardeşin sana gülümsedi sen ona yüzünü dahi bakmadın.
Kardeşini kırk aleme, kırk
kıbleli anlattın. Kırkında da yanlış anlattın, kırk kıbleli kubbesi kırık nemmam. Keşke döndüğü yere sen de dönseydin de O’nu görseydin. Ah ah, Nemmam! Kendine dönseydin, Nemmam!
Dili ile iğneleyen nemmam.
Diliyle, dilruba sözleri ateşle yakan, ateşinde yakan, ateşteyken yakan nemmam! Küle çevirdin onun sözlerini. Kardeşinin küllerini taşıdın, yüzün islendi. Kardeşin isli yüzünde nur ararken; sen yüzüne bakmadan pis dedin. Ah diliyle iğneleyen
nemmam. Ya iğneyi çıkarsan dilinden ya da hiç konuşmasan.
Taş toplayan nemmam. Taş hamalı nemmam.
Kardeşin sana pirinci ye dedi; sen taşı var, dedin.
Kardeşin sana taşı toplama dedi; sen hem topladın hem yedin. Dili iğneli, midesi taşlı
nemmam. Kus midendeki taşları, onlarla kendini taşla. Belki taşın acısıyla bir an
tefekkür eylersin. Belki, Mina’ya gitmeden içindeki şeytanı fark eylersin. Taşla! Taşıdığın taşlarla kendini taşla nemmam. Kardeşini taşlama, kendini taşla nemmam!
Demişci, dedici, densiz nemmam.
Allah (c.c). sana fasık demiş,
Peygamber(s.a.v.) seni terbiyesiz diye ilan etmiş. İmam Gazali, onaltıncı afet, koğuculuktur demiş, ihya eylemiş ve eklemiş: Ahlaksızdır, nemmam.
Sen kendine ne dersin, demesi çöl olmuş, günahı göl olmuş nemmam. Bir kerede kendini kendine çekiştir, kendini çek de kendini gör, kendine gel, kendine çekidüzen ver, nemmam.
Kardeşini sev, nenmam. Siz hani, bir vücudun uvuzlarıydınız, ne de çabuk unutuverdin nemmam.
Kardeşindeki benzerlikleri, benzer izleri, güzellikleri gör.
Senin güzelin, güzelliğin senin olsun. Kardeşinin güzelliğini gör nemmam.
Sen kardeşinin çirkinini taşıma, koğuşturma, ne olur Nemmam.
Sen, seni biliyorsun nemmam!
Ben sıvarım; kabım sızdırır içindekini sızım sızım.
Sen sızanı bal bil, kabımı kovan.
Kardeşini arı sanma, arılar kovanda, kovansa sırtında.
Balı kardeşin de bil, arıları sırtında.
Arılar sırtında, Nemmam!
