Bir mahkeme,
Bir katil,
Öyle böyle değil,
Çoluk çocuk, aile, ahlak, namus ne varsa katletmiş…
Pişman olduğunu söylüyor…
Kendince makul açıklamalar yapıyor…
İyi hal gösteriyor…
Gidenler geri gelmese de, gidenlere methiyeler düzüyor…
Canını yaktıklarından af diliyor…
Hâkim beraat veriyor…
Canını yaktıkları af ediyor…
Lakin gidenler geri gelmiyor…
Hadise burada da bitmiyor…
Canını yaktıkları, katili kahramanları ilan ediyor.
Onu alkışlıyorlar…
Yetmiyor onu katlettiklerinin yolunun eri, davalarının önderi olarak görüyorlar…
Mahkeme çıkışında birbirlerine hasretle sarılıp, bayram havası estiriyorlar…
Bunları izleyen hâkim ve katilin avukatı şokta…
Katili pişman olsa da tövbe etse de onun katlettiklerinin kahramanı olmasını, bu durumu bir türlü anlamlandıramıyorlar…
Hâkim ile avukat isyan ediyor, siz ne yapıyorsunuz diyorlar…
Kalabalık hainler, nankörler diyerek hâkim ile avukatı oracıkta linç ediyorlar…
Katil serbest, hâkim ve avukat vefat, kalabalık hapiste, yaşasın adalet…
