Yılların emeği yok edilmiş, sevgisine olan sevgisi meğer bir hiç hükmündeymiş, her şeyinin meğer hiçbir şeyimiş, saçını süpürge ettiği meğer onu değil, onun sevmesini sevmiş. Oda tutup evliyken bir başkasını sevince, sevmesini sevdiğine, sevmediğini haykırmış yüzüne. Utanmadan donuk, vakurlu, seri katil soğukkanlığınca ,soğukkanlığının da taraftarlarını toplamış yanına…
Meğer o aldatılmanın farkına varamayınca kocası aldatmış, aldatmış, aldatmış…
En sonun da aldatmaya doymuş, yine onu sevmemiş…
Öyle meziyetli yapmış ki arkadaşlarını da kendine hayran bırakıp, bu günah kervanına onları da katmış.
O ise tüm sımsıcak titremesi kanaması ile gözünü kan bürüyerek, intikam dolarak yürüyor hiç bilmediği İzmir’in arka sokaklarında. Anadolu’dan kopup gelmişti sırf sevdiği için oysa Bozkır diyarından(Kırşehir) kuru havadan neme ve o nem gözlerinden hiç eksik olmamış.
Gecenin bir yarısı kocası kızacak diye başını pencereden çıkaramayan o kadın, gecenin karanlığının en karanlık sokaklarında günahsızlığına verilen cezaya karşılık onu bastıracak isyankâr bir günahın peşinde.
Köşeden bir anda onu irkilten tiz ama baskın bir ses;
- Boş jigolo abla boş jigolo
Yavaş yavaş ürkek adımlarla yaklaşıyor kendinden en az 10-15 yaş civarlarında ufak olan gence doğru.
Genç anlıyor karşısında ki kadının bu yolların yolcusu olarak buraya gelmediğini.
Ve ilginç şekilde ona şu cümleyi kuruyor;
- Seni buraya getiren neyse beni de o abla…
Kadın şokta, delikanlı kanlı gözlerini yere gömerek konuşuyor. Oda aldatılmanın hezeyanlarında, kederin raksında, günahın sarhoşluğuna tutularak kaçmanın yolu olarak gelmiş buralara.
Bir kafede oturup birbirlerine uzun uzun hikâyelerini anlatıyorlar, kırk yıllık ahbapmışçasına…
Son cümle dökülüyor boş acemi jigolonun ağzından ;
- Kuş bakışı ile başlattığın aşkı, kör nokta ile sonlandırmak. Aşkın cilvesi midir hilesi mi be abla?
- Bilmediklerimizin birikimlerini paylaşıyoruz burada” derin nefes alır ve jigolo’ya şunu der;
- Benim intikamımı sen al teşekkür ederek. Senin intikamını ben alayım teşekkür ederek. Sonra vazgeçelim intikamlardan, kötülüğü kabullenmelerden. Lakin iyiliğin hakkı iyiliğe, gel bedel ödetelim en azından…
Ve böylece başlar o paradokssal hikâye…
