Yıllar önce yazılmış bir not kütüphanemde elime geçti. 1970 ve 1980 li yılların İslamcı ve Akıncı Gençleri, evlerinde TV ye karşı bir savaş açmıştılar. Eve televizyon aldırmıyorlardı. Alınırsa seyrettirilmiyordu. Ona da güçleri yetmezse haber programları dışında ki programları seyrettirmemek için evlerinde mücadele ediyorlardı. Özellikle DALLAS gibi ahlaksız dizilerin Akıncı gençlerin evinde izlenmesi bir kavga meselesiydi. O günün gençleri bugünün dedeleri, babalarına ve annelerine karşı başarılı olmuştular denilebilir.
İşte o günlerden kütüphanemde kalan Akıncı bir gencin bu konuyla ilgili notu:
“Bu akşam kâfir düzenin leş kokusu tüten televizyonunu istemeyerek seyrettim. Bir hayvan değil, pislik değerinde olmayan mahlûkları gördükçe midem bulandı. Beni ürperten şey televizyon seyretmek değildi. Bilakis Allah’ın lanetine uğramış iki düzen dalkavuğunun oyunuydu. Bunlar, Allah’ın insan olarak yaratıp ruhundan üflediği bir kadını kendilerine alet ediyorlardı. O kadın ki İslam cenneti onun ayakları altına sermiş, ona dünyada çeşitli nimetler vermiş o ise sadece bu nimetlerin kâfiri olmaktan ileri gidememiştir. Ömrünün her saniyesini Allah’a isyanla geçirmiş ve böyle olmaya da devam etmektedir. ( Şayet insan denirse) Aşağılıkların aşağısı durumuna düşüren şey nedir bu insanları, nefislerine kul, köle eden.
Şüphesiz bu insanları zavallılar haline getiren şey, Allah’ın otoritesini ve Allah’ın nizamını gasp ederek kendi elleriyle düzdükleri düzendir.
Onlar ancak Allah’ın nizamına dört elle sarıldıkları zaman Allah onların üzerinden lanetini kaldıracaktır. Muhakkak Allah çok yücedir.”
44 yıl önce Kendisine İslamcı diyen, henüz 20 yaşına gelmemiş gençlerden bir tanesi, o gün böyle bir not düşmüş bilgi kartlarına. Bugün ne düşündüğünü sorma imkânı olsa ne der bilmiyorum. Ama 1970 li ve 1980 li yılların rejim düşmanı gençleri şimdi rejimin savunucusu olmuşlar. Rejimi korumak ve rejimi değiştirmek isteyen 5000 genç öldürüldü. Bunların bir kısmını da rejimin kolluk kuvvetleri öldürdü. Bir kısmını rejimin koruyucusu olarak kendisini tanımlayan güçler astı ki,en acısı da budur.
Rejime karşı olan İslamcılar, Leninciler, Maocular ve diğer devrimciler rejimin savunucusu oldular. Ülkücüler zaten rejimi savunuyordu. Fakat düzene çeki düzen vermek peşindeydi. Bunca genç boş hayaller peşinde mi koşuyordu? Öldürülenler niçin öldürüldü, asılanlar niçin asıldı? Öldürülenlerin arkadaşları ülkenin yönetimine taliptiler ve ülkemizi yönettiler. Kim kime ihanet etti? Hiç kimse kimseye ihanet etmedi mi? Şehitlerin arkasından “ yolunuz yolumuzdur ey şehit. Yolunu sürdüreceğiz ” diye bağırdık. Devrimciler de; “yolunuz yolumuzdur ey yoldaş” diye bağırıyordu. Dün “ağabeyim Deniz” (Gezmiş) diyenler ağabey değiştirdi. “Slogan cahilin sermayesidir” der Cemil Meriç. Ne kadarda cahilmiş gençlik değil mi? Değişen çok şey var.
“Ezmanın teğayyürü ile ahkâmın teğayyürü inkâr olunamaz.”,
Bu Mecelle kuralına göre zamanın değişmesiyle ictihadi hükümler ve yorumlar değişir ve yenilenmeye ihtiyaç duyar. Kur’an ve Sünnet’in ortaya koyduğu hükümler ise sabittir.
Zaman değişince sadece hükümler değil İnsanlarda değişiyor. Dün önderimiz MAO, LENİN diyenler ve bu yolda ölenlerin dostları şimdi önder değiştirdiler. Dün NATO ya hayır diyenler şimdi en büyük Natocu oldular.
Dün, adı Mustafa olana ikinci adın sakın Kemal olmasın, adı,Kemal olana sakın birinci adın Mustafa olmasın diyenler şimdi ülkenin en büyük ve inanmış Kemalistleri. Ne diyebiliriz ki!
“… Kim kiminle yürür, ona bakın siz. Bırakın dönsün dönme dolaplar. Haktan hakikatten yana bakın siz.” A. Karakoç
“Ey Rabbimiz, bu çetin imtihanda üzerimize sabır yağdır, zorluklar karşısında bize dayanma gücü bahşet; dizimize derman, yüreğimize cesâret vererek adımlarımızı sağlam kıl ve inkârcı topluluğa karşı bize yardım eyle!”
Aminn