Bazı kimseler, özellikle de, anavatanlarını terk edip bu topraklara sığınanlar ve hala muhacir yaftasını taşıyanların torunlarından bazıları da buna dâhil. Hamas’i terör örgütü ilan edip, Filistinlilerin topraklarını sattıklarını ve bugünkü başlarına gelenlerinde bu yüzden olduğunu ileri sürmektedirler. Kendi başlarına gelenler topraklarını sattıkları için miydi? Böyle bir şey yok, olsa bile bu bir soykırımın, katliamın sebebi olamaz her halde. Filistinliler topraklarını satsaydılar bu katliam yaşanmazdı. Orada Filistinliler olmaz, Yahudiler olurdu. Bu katliamın sebebi, Filistinlilerin toprak satmamalarıdır. Bu iddiada bulunanlar bunu iyi bilirler. Ama gâvurluklarından olsa gerek olayı saptırmaktadırlar.
1948’de İsrail kurulduğunda bazı kabileler topraklarını zorunlu olarak, Bazıları da oradaki kargaşadan, baskıdan kurtulmak için, daha iyi bir gelecek için yerlerini satmıştır. Filistin’de toprak satışını önlemek için. 1954 yılında Ezher Üniversitesi Âlimleri Filistin’den toprak satılmasının caiz olmadığına dair fetva yayınlamıştır. “Rabbim İsrail ordusuna güç kuvvet versin” diye alçakça paylaşımlar yapanlar her şeyi söyleyebilirler. Neyzen Tevfik bazıları için “ Allah senin hamurunu necasetten yoğurmuş /Annen seni (…) yanlışlıkla doğurmuş ”der.
BİR HİKÂYE:
Bu konuyla ilgili olarak, Filistinli bir diplomat’ın hayat hikâyesini konu alan kitaptan toprak satışıyla ilgili bir bölümü sizinle paylaşmak istiyorum:
“Babamın maddi durumu kötü değildi ama bizim tüm masraflarımızı karşılayacak kadar da iyi sayılmazdı. Akrabalarımızın tüm baskılarına rağmen. Babam Filistin’de tek karış toprak satmak istemiyordu. Geniş araziler satıp maddi imkânlarını biraz olsun genişletmesi mümkün olduğu halde, o hiçbir zaman böyle bir şey yapmadı. Bu tabii bir tepkiydi. Bunları yıllar sonra anlıyordum.”
1967’de benimle birlikte bir grup gencin sivil savunma grubu içindeyken görevlerimizden birisi de göçü önlemekti. (Buna karşılık BETAR Yahudi gençlik teşkilatı da diğer ülkelerden Filistin’e Yahudi göçünü hızlandırmak için çalışmaktadır)Sürgüne gidildiği zaman muhakkak o yeri İsrail işgal ediyordu. Onun için toprağımız kıymetliydi. Savaş psikolojisi bu, insanlar korkar ve kaçmak ister. Belki de bu yüzden, biz toprağımızı çok seviyoruz. Her ne kadar şimdi Fikren insan topraktan daha değerli desem de, bu gizli bağlılık yok edilemez. Toprağın insanı çekmesi bu olsa gerek. Başka bir ülkeden toprak alsam kolaylıkla onu satabilirim. Fakat bu atalarımızdan kalan toprağı asla satmam. Bu aynı zamanda psikolojik bir üstünlük, “İsrail’e biz buradayız” mesajı vermektir.
Bu duyguyu bir Filistinlinin kalbinden sökemezsiniz. Değil o bölgede doğmuş büyümüş bizler, Filistin’i hayatında bir kere görmüş ve oradan binlerce km uzaklarda yaşamış olan oğlum tek karış toprağın satılması gündeme geldiğinde şiddetle karşı çıkar ve ertesi gün dönecekmiş gibi bu topraklara sahip çıkar.
Hiç unutmam oğlumun bu duygularda samimi olup olmadığını anlamak için ağzını aradım. Ve “oğlum diyorum ki, Filistin de falanca yerde ki bir dönüm araziyi satsak 100 bin dolar eder. Bunları satıp güzel bir araba alalım, bir iş kuralım” deyiverdim. Çocuk adeta delirdi ve bana “baba ne oluyor sana aklın yerinde mi? Diye çıkıştı.” Ülkesini hiç görmemesine ve oradan kilometrelerce uzakta yaşamasına rağmen, demek ki o da etkilenmişti. Babamdan bana geçen bu duyguları, ona aynen aktarıyorum ve inanıyorum ki, ne olursa olsun beş kuruşu bile olmasa Filistin’den toprak satmayacak.” FahezKhalil’in hikâyesinden
Filistin’i kimin sattığını öğrenmek isteyenler, Nuh Albayrağ’ın, Star Gazetesi, 10 Aralık 2023 Pazar. Tarihli, “Bizim de Filistinlilere borcumuz var!” başlıklı makalesini okusunlar.
