Bu hafta içimden siyaset ve onun çirkin yansımaları üzerinden bir şeyler yazmak gelmiyor. O kadar çok sorun alanımız var ki yazmakla bitmiyor. Lakin biraz iyi ve güzel olanı yazmak, görmek ve hissetmek sanırım hepimizin en büyük ihtiyaçlarındandır.
Eğitim konusunun farklı yönleri sıklıkla gündeme getiriliyor. Eğitimde kaliteyi artırmak için neler yapılması gerektiği üzerinde kafasını yorup, öneriler sunan çok sayıda uzman ve düşünür mevcut.
Bilgiye erişim konusunda ciddi yol almış bulunuyoruz. Bütün eksikliklerine rağmen, donanımı çok iyi olan mühendisler, doktorlar, avukatlar vb. yetiştirme konusunda da fena sayılmayız.
Asıl sorun iyi bir mühendis, doktor vb. yetiştirmekten ziyade iyi insanlar yetiştirmek olmalıdır. Ahlaki değerlerle donanmamış bir avukat, mühendis veya doktor bu toplumu nereye götürür?
Değerler eğitimi konusunda maalesef çok iyi noktada olduğumuz söylenemez. Kafalarımız büyük ölçüde yasaların açığını arama ve kendi karımızı maksimize etmeye dönük çalışıyorsa, burada bir sorun var demektir.
Milli Eğitim Bakanlığı tarafından okullarda değerler eğitimine dönük güzel projeler yapıldı ve bazı adımlar da atıldı. Fakat bu durum bize olumlu sonuçlar almamız noktasında gerekli olan enerjiyi sağlamaktan çok uzak.
Eğitim denilen şey eğer okulda başlıyorsa, hayata bir sıfır yenik başlıyoruz demektir. Her ne kadar modern çağda, internetin bütün hayatımızı yönlendirmeye başladığı bir dönemde evlatlarımız üzerindeki etkimiz belli ölçüde azalmış olsa da, eğitimin yine de en sağlam verildiği kurum ailedir. Ailede verilen veya verilmesi gereken eğitimin başka bir ortamda veya herhangi bir kurum tarafından verilmesi mümkün değildir.
Bizim en büyük başarısızlığı yaşadığımız alan tam da burasıdır. Modernle geleneksel arasında sıkışmış, kendi özgün yolunu bulamamış olan aile yapımızın sağlıklı olduğunu kimse söyleyemez.
Anne ve babalar eğitilememiş ki onlar da evlatlarını eğitebilsinler.
Toplumun önemli bir bölümünün hayattan en büyük beklentisi kendine maddi olarak daha iyi bir hayat temin etmektir. Para kazanmayı ve daha iyi bir hayat yaşamayı istemek çok doğal bir şeydir. Burada bir sorun yoktur lakin hayatın merkezine maddiyatı koyduğumuz zaman, bütün diğer amaç ve değerler zamanla anlamsızlaşabiliyor.
Toplumsal yozlaşma öyle bir boyuta ulaşmış ki artık kimse kimseye güvenemiyor. İnsanlar kandırılma ve yanlışla karşılaşma endişesi taşıyorlar. Pazarda, markette veya herhangi bir başka alanda dürüst insanlarla karşılaşma ihtimalimiz maalesef çok yüksek değildir.
Türkiye’nin hızla büyüdüğü ve bir dünya gücü olma yolunda önemli adımlar attığı gerçeği ortada olmakla birlikte toplumsal hayatta ciddi bir ahlaki çöküşle karşı karşıya olduğumuz başka bir gerçektir. Ülkeyi ne pahasına olursa anlayışıyla değil, ahlaki temeller üzerinden kalkındırmak gerekir.
Bunun için de toplumda adalet duygusunun oluşması için herkesin elini taşın altına koyması gerekir. Bütün ahlaksızlıkların temelinde adaletin işlememesinin olduğunu söylemek çok yanlış olmasa gerek. Gücü elinde toplayanların hunharca, göz göre göre adaleti yerle bir ettikleri noktada ne toplumsal yozlaşmanın ve ne de ahlaki bozulmanın önüne geçilebilir.
