“İslam düşüncesinin araştırılması” konulu bir seminer yapılıyor Cezayir’de. Seminer 16 gün sürüyor. Toplantıda ilk tebliği Abdullah İnan isimli bir Mısırlı Profesör veriyor. Tebliğin konusu “Sömürgeciliğin Mağribe (Kuzey Afrika) hücumu ve Mağrip halkının sömürgeciliğe karşı mücadelesinden tarih sayfaları”. Bundan sonrasını Ergün Göze’den dinleyelim:
Mısırlı profesör muhtelif milletlerin İslam dünyasına karşı giriştikleri sömürgecilik teşebbüslerini anlattıktan sonra sözünü şöyle bağlar: “Tabii burada Türk sömürgeciliğinden bahsetmek lüzumunu duymuyorum”. Önce çok ani bir sessizlik oluşur. Türk talebeler de şaşırmışlardır. Arkasından bir gürültü kopar, bütün kongre ayaklanmıştır. Sudanlılar, Senegalliler, dünyanın dört bir bucağından gelmiş Müslümanlar yıldırım çarpmışa dönmüşlerdi. Hele Sudanlılar… Afrika’nın siyah kaleleri gibi, pırıl pırıl Müslümanlarını görseydiniz nasıl protesto ediyorlar!..
-SUDAN SÖZCÜSÜ: Bu nasıl söz, nasıl söylersin bunu?!..İslam için kanını sebil etmiş bir millete, bu iftirayı nasıl yaparsınız? Bu fikrin İslam düşüncesinde yeri yoktur. Sözünüzü geri alın! Biz burada İslam kardeşliğinin fikrî temellerini atmak için bulunuyoruz. Bu temelleri hatalı ve garazkâr teşhislerle çürütmek İslam’a en büyük zararı vermektedir.
TÜRKLER OLMASAYDI?
Hatip şaşırmıştı! Bu kadarcık söyleyerek geçecekti, ama dinleyicileri bırakmıyordu.
-SUUDİ ARABİSTAN TEMSİLCİSİ: “Eğer Türkler olmasaydı mukaddes topraklar Haçlıların ayakları altında kalırdı. Bunu nasıl unuturuz? Bu mu emperyalizm? diyordu.
-TUNUS TEMSİLCİSİ: “Kardeşim, ismini bilmiyorum. O gül yüzünü görmedim, ama hissediyorum ki kardeşimdir!” diye haykırıyordu.
“Daha onların (Osmanlının) bırakmış oldukları hamamlarda yıkanıyoruz. Onların inşa ettikleri kışlalarda barınıyoruz, bu mu emperyalizm?
– İspanyollar mübarek Zeytuniye Medresesi’ni ahır haline getirmişlerdi. Türkler orayı alıp tekrar medrese yaptı. Bu mu emperyalizm?
Biraz önce Turgut Reis’in gelip Mağribi Malta şövalyelerine karşı koruduğunu söyleyen ve buna rağmen batıl davranışlarla Türk’e çamur atma sevdasına mağlup olan Profesöre kimse inanmamıştır.
Ve dışişlerimiz…
Seçkin topluluk o kadar müteessir olmuştu ki, hep birden bu iftiraya karşı, “Türk kardeşlerimize söz verilsin, cevap vermesi temin edilsin” dendi. Ve o zaman anlaşıldı ki, kongrede Türk temsilcisi yoktur.
Olimpiyatlara hiçbir altın madalya alma ümidi olmasa bile 47 kişi birden gönderecek kadar bonkör olan hükümetimiz, bu kongreye Türk’ün hakkını, yerini, şerefini koruyacak bir temsilci göndermemiştir.
